در انتخابات امریکا یک کاندیدا با 21.9درصد آرا می تواند رئیس جمهور شود!

بیرجندرسا- تقریبا تمام مردم ایران و حتی جهان می دانند که انتخابات ریاست جمهوری در ایران به چه صورت برگزار می گردد و چگونه یک کاندیدا رئیس جمهور منتخب مردم ایران اسلامی می شود.

بله در ایران هرکس که حداکثر آرا را به دست آورد یعنی 50 درصد به علاوه یک رأی می شود رئیس جمهور منتخب این ملت.

اما آیا می دانید که روند انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده امریکا و اختیارات خاص این رئیس جمهور چگونه و چقدر است؟

آیا میدانید که در امریکا رأی مردم تنها به عنوان یک نظر سنجی مطرح است و کسان دیگری هستند که رئیس جمهور این کشور را انتخاب می کنند و این کاملا در متن قانون اساسی این کشور آمده است؟

یعنی طبق قانون اساسی و عرف سیاسی در امریکا یک کاندیدا می تواند با کسب تنها 21.9 درصد آرا رئیس جمهور این کشور شود!؟

آیا می دانید این مسئله در تاریخ انتخابات امریکا سه بار اتفاق افتاده و کاندیدایی که حائز اکثریت آرا انتخابات این کشور شده است بازنده انتخابات بوده است!؟

آخرین بار این اتفاق در سال 2000 در حالی اتفاق افتاد که آقای جرج دبلیو بوش با کسب تقریبا 49 درصد آرا پیروز انتخابات معرفی گردید و رقیبش با آن که بیش از 50 درصد آرا را به خود اختصاص داد به عنوان بازنده از رقابت کنار گذاشته شد!

بد نیست نگاهی به روند انتخاباتی کشوری داشته باشیم که داعیه اجرای دموکراسی در کشورش را دارد و با این ادعا به کشور های جهان لشکر می کشد و رسما در امور داخلی کشورشان دخالت می کند اما در داخل کشور خودش ابتدایی و منطقی ترین امور مربوط به دموکراسی را رعایت نمی کند!

نظام حکومتی در امریکا فدرالی و ایالتی است. یعنی به جای استان در کشور امریکا ایالت وجود دارد که قوانین خاص مربوط به خود را دارد.

اما در هنگام انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده امریکا مردم این کشور همزمان با این که کاندیدای مورد نظر خود را انتخاب می کنند تعدادی نماینده برای ایالت خود نیز انتخاب می کنند. به عنوان مثال مردم ایالت کالیفرنیا علاوه بر انتخاب کاندیدای ریاست جمهوری منتخب خود تعداد 55 نفر نیز به عنوان نماینده برای مجلسی با نام الکترال کالج انتخاب می کنند. تمام این نمایندگان از هر ایالت دور هم جمع می شوند و همان طور که گفته شد مجمع یا مجلسی با نام الکترال کالج را به وجود می آورند.

اما کار الکترال کالج چیست؟

این نمایندگان بعد از رأی گیری مردم درباره رئیس جمهور منتخبشان تصمیم می گیرند که چه کسی را رئیس جمهور کشورشان بکنند. یعنی رأی مردم تنها جنبه تشریفاتی داشته و به عنوان یک نظر فقط مطرح است.

اما این نمایندگان آمده اند یک عرف انتخاباتی برای خود به وجود آورده اند که دانستنش خالی از لطف نیست!

شاید اگر این نمایندگان با توجه به رأی مردم به همان صورت که رأی دادند رئیس جمهور را انتخاب می کردند می گفتیم که دموکراسی مد نظر اجرا شده یا اگر درباره رئیس جمهور به بحث می نشستند و بعد از بررسی صلاحیت های موجود در رئیس جمهور به عنوان نماینده مردم شخص مناسب ریاست جمهوری را انتخاب می کردند کاری منطقی و درست به نظر می آمد.

اما این نمایندگان کاری دیگر را انجام می دهند.

در الکترال کالج نمایندگان هر ایالت با توجه به نظر مردم یک نفر را انتخاب می کنند اما نه با ضریب وزنی ای که مردم انتخاب کرده اند. به عنوان مثال اگر مردم ایالت کالیفرنیا که 55 نماینده در الکترال کالج دارند به کاندیدای الف 45 درصد و به کاندیدای ب 55 درصد رأی داده اند این 55 نماینده تماما به کاندیدای ب رأی میدهند. یعنی به جای اینکه 25 نفر (تقریبا 45 درصد) به کاندیدای الف و 30 نفر دیگر (تقریبا 55 درصد) به کاندیدای ب رأی دهند، تا عدالت رعایت شود، همگی یعنی 55 نفر (100 درصد) به کاندیدای ب رأی می دهند و سهم کاندیدای الف از این ایالت صفر می باشد.

و چون تعداد نمایندگان هر ایالت به جمعیت آن ایالت کمی متفاوت است، به عنوان مثال یک ایالت مانند کالیفرنیا با 30 میلیون جمعیت 55 نماینده دارد و ایالتی دیگر با تنها 2 میلیون جمعیت 3 نماینده دارد، امکان این مسئله از نظر ریاضی وجود دارد که یک نفر با تنها کسب 21.9 درصد آرا به تواند به عنوان رئیس جمهور امریکا انتخاب شود!

و این مسئله که یک کاندیدا با درصد آراء کمتر از 50 درصد بتواند رئیس جمهور ایالات متحده امریکا بشود 3 بار در این انتخابات رخ داده است.

شاید گفتن و پرداختن به این مطلب که با آن که در انتخابات امریکا به جز نمایندگان دو حزب دموکرات و جمهوری خواه کسان دیگری نیز شرکت دارند اما خیلی از مردم امریکا تا هنگام رأی گیری حتی نام آن ها هم به گوششان نمی رسد، باعث طولانی شدن این یادداشت شود.

اما در انتها نیز جالب است از برخی اختیارات ریاست جمهوری امریکا اطلاع پیدا کنید.

رئیس جمهور ایالات متحده امریکا با توجه به قانون این کشور هیئت نظارت بر عملکرد خود را خودش تعیین می کند.

یعنی به عنوان مثال در ایران نمایندگان ملت در مجلس شورای اسلامی نظارت بر عملکرد رئیس جمهور را بر عهده دارند اما در امریکا این وظیفه را هیئت نظارتی برعهده دارد که خود رئیس جمهور تعیین می کند.

رئیس جمهور ایالات متحده امریکا با توجه به قانون این کشور می تواند قوانینی که در کنگره این کشور به تصویب می رسد را وتو کرده و اجرا ننماید.

یعنی هر قانونی که مطابق میل آقای رئیس جمهور در امریکا نباشد اجرا نخواهد شد و هیچ کس هم حق اعتراض کردن ندارد.

و اختیارات دیگری که گفتن و پرداختن به آن باعث طولانی تر شدن این یادداشت میشود.

علی نوفرستی