بیرجندرسا - بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بیرجندرسا به نقل از باشگاه خبرنگاران، سوره 26. شُعراء آیه 83
رَبِّ هَبْ لِی حُکماً وَأَلْحِقْنِی بِالصَّلِحِینَ
(ابراهیم در ادامهی سخن خود گفت:) پروردگارا! به من حکمت و دانش مرحمت فرما و مرا به صالحان ملحق کن!
کلمهی «حُکم» میتواند به معنای حکومت و سرپرستی و تدبیر امور باشد و یا به معنای دانش و معرفت. البتّه «حُکم» معنایی برتر از حکمت دارد، زیرا حکمت تنها قدرت تشخیص حقّ از باطل است و حُکم آگاهی همراه با آمادگی برای اجرای حقّ است. (21)
سعادت انسان در چند جمله خلاصه میشود که در دعای حضرت ابراهیم آمده است:
الف: شناخت خداوند و معرفت درونی نسبت به او. «هَب لی حُکماً»
ب: حضور در جامعهی صالح. «اَلحِقنی بالصالحین»
ج: نام نیک در تاریخ. «لسان صِدقٍ فی الاخرین»
د: رسیدن به بهشت ابدی. «ورثة جنّة النّعیم»21) تفسیر نمونه.
* انسان برای رسیدن به کمالات باید از خداوند استمداد کند. «ربّهَب لی...»
* استمداد از نام «ربّ»، در استجابتدعا مؤثّر است. «ربّ»
* حکمت و بینش همراه با عمل، هدیهی الهی است. «هَب لی حُکما»
* قبل از درخواست جدید از خداوند، از نعمتهای قبلی نامی ببرید و از او تشکر کنید. «خَلَقنی - یَهدین - یَشفین - یَسقین - و... ربّ هَب لی»
* اگر حکمت باشد، ولی دوستان انسان نااهل باشند، حکمت کارایی ندارد. «هَب لی حُکما و ألحقنی»