گريستن بانوي سوئدي براي امام حسين(ع)

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بیرجندرسا به نقل از قدس، براستي اين جهان پهناور، گاهي چه جاي عجيبي است وقتي عاشورا ، اشکهاي زني را سرازير مي کند که تنها دقايقي اندک ، در خيابان به ناگفته هاي حقيقت و مظلوميت گوش مي دهد؛ وقتي با چند خط در يک بروشور به انديشه اش تلنگر مي زند و بي روضه و نوحه ، دلش براي نام حسيني مي تپد که با تمام هستي اش عاشق است؛

حالا معجزه شهادت را پس از قرنها ببين، امام مظلومي را که روزي در دشت بي وفايي و جفا ، نماز 
مي گزارد و بندگي مي کند؛
باز در واقعه عشق غوطه ور شو، در ظلمي که قرنهاست قلب تاريخ را مي سوزاند و در ايماني که روح آدمها را هنوز به هم پيوند مي دهد، در اسباب اين جهان بيشتر بينديش که گاهي چه کوچک و بزرگ و بي مرز و
 بي حصار مي گردد؛
دوباره به کربلا و عاشورايي سفر کن که امروز از زبان مبلغي عاشق در کوچه ها و خيابانهاي غربت منتشر 
مي شود، به پهناوري و کوچکي دنيايي که حالا از خداپرستي و پايبندي ات باخبر است؛
گاهي اين جهان چه جاي قابل تاملي مي شود وقتي بانويي بيگانه مي ايستد و در چشمهايت زل مي زند و به جملاتت شک نمي کند، وقتي عقل و عشق در ذهن رهگذرانه آدمها هنوز پرسه مي زنند و اجازه مي دهند راه از بيراهه و درست از نادرست جدا گردد؛
آنگاه که دعاها و آمين ها تو را به آرامش مي رسانند و سفرها و سيرها و تقلا ها دستت را به جايي بند مي کنند که از ارتفاع سقوط نکني؛
آنگاه که امام حسين(ع) صدايت را مي شنود،.. صداي حقيرانه اي را که مي خواهي دنيا را از 61 هجري 
بي خبر نگذاري؛
اين جهان گاهي چه جاي خوبي مي شود وقتي غريبه ها تو را مي فهمند ، احساس و عاشقانه ها و اعتقاداتت را مي فهمند و با خود قرار مي گذارند آدمي باشند که قدمي هرچند کوچک به سوي صراط مستقيم
 بردارند.