بیرجندرسا-معاون اداره کل میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری خراسان جنوبی گفت: پرونده پیشنهاد ثبت چنار کهنسال بادامک با قدمت حدود ۳۵۰ تا ۴۰۰ سال در فهرست میراث طبیعی ملی تهیه شده است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بیرجندرسا به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری خراسان جنوبی، علی شریعتیمنش اظهار داشت: چنار کهنسال بادامک در مجاورت روستای خالی از سکنه بادامک در شهرستان قاین، بخش نیمبلوک، 9 کیلومتری غرب خضری دشت بیاض و فاصله یک کیلومتری روستای فیضآباد واقع شده است.
وی افزود: این چنار کهنسال از سمت شمال به ارتفاعات و جاده دسترسی، از جنوب به روستای متروکه بادامک، از شرق به زمینهای کشاورزی و از غرب به قلعه قدیمی و نیمه مخروبه روستا محدود میشود.
معاون اداره کل میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری خراسان جنوبی بیان کرد: این چنار کهنسال در حاشیه استخری متعلق به یک چشمه آب شیرین قرار دارد که شاید زندگی آن مدیون همین چشمه باشد.
شریعتی منش اظهار داشت: تنه درخت در نزدیک زمین بسیار پهنتر و قطورتر است و محیط آن برابر 19.20 متربوده در حالی که محیط برابر سینه 9.5 متر است یعنی محیط تنه حدود 10 متر در منطقه یقه تنه بیشتر است.
وی افزود: تنه درخت در فاصله 5.5 متری به سه شاخه انشعاب مییابد که انشعاب شمالی قطورتر و محیطی برابر 4.5 متر دارد در حالی که شاخه جنوبی محیطی برابر 3 متر و شاخه سمت شرق محیطی برابر با 2 متر دارد.
معاون اداره کل میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری خراسان جنوبی گفت: سطح تاج پوششی آن 276 متر مربع، طول تاج 21 متر و عرض تاج 16.5 متر است و این چنار کهنسال 20 متر ارتفاع دارد.
شریعتیمنش بیان کرد: با وجود اینکه این درخت در مجاورت روستای متروکه بادامک قرار دارد اما مردم بسیار به آن اعتقاد دارند و برای برآورده شدن حاجت به این مکان آمده و به درخت دخیل میبندند و معتقد هستند این درخت تنها بازمانده از روستای بادامک است و به واسطه این درخت، هنوز روح زندگی در روستا جریان دارد.
وی با بیان اینکه شاخههای خشکیده دیگر درختان برای پخت نذری استفاده میشود اما شاخههای خشکیده این درخت به هیچ عنوان بریده و یا سوزانده نمیشود، گفت: آنها معتقد هستند این درخت نگهبان چشمه، روستا و منطقه است.
معاون اداره کل میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری خراسان جنوبی بیان کرد: این درخت کهنسال با وجود وضعیت فیزیکی خود تمام شرایط محیطی و اقلیمی موجود در منطقه را به خوبی تحمل کرده به همین سبب بسیار ارزشمند است، بنابراین اقدام برای ثبت این اثر در فهرست میراث طبیعی ملی میتواند برنامههای مدیریتی و حفاظتی مناسبی را در پی داشته باشد.