بازی بومی محلی گردو‌بازی در روستاهای خراسان جنوبی

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی بیرجند رسا به نقل ازفارس، این روزها همزمان با برداشت محصول گردو در گوشه و کنار روستاها‌ی  شهرستان‌های گردو خیز خراسان جنوبی جشن فراوانی محصول برگزار می‌شود، جالب آن‌که در برخی از روستاها این بازی با موسیقی و دهل نیز همراه است. گردو بازی از جمله بازی‌های رایج در جشن‌های فصلی است که عده زیادی از جوانان و نوجوانان در جاهای مختلف و در کوچه و پس کوچه‌های روستاها به این بازی مشغول می‌شوند و سعی می‌کنند با برنده شدن در این بازی، گردوی بیشتری جمع کنند. یکی از شهروندان بیرجندی به خبرنگار فارس می‌گوید: گردو بازی یکی از بازی‌های مشهور و معروف منطقه کویر نشین است که در مقیاس بزرگ و در بیشتر استان‌های کشور رایج است. علیرضا چاجی می‌افزاید: انجام این بازی از هیجان و حساسیت بالایی برخوردار است و جوانان پس از جمع‌آوری محصول گردو با انجام این بازی خستگی خود را رفع می‌کنند‌. چاجی گردو بازی را یک نوع سرگرمی‌ بومی محلی می‌نامد که بالا بردن دقت عمل و مهارت در نشانه‌گیری را از ویژگی‌های این بازی عنوان می‌کند و  ادامه می‌دهد: تعداد بازیکنان در این بازی از دو تا شش نفر متغییر است و هر بازیکن تعداد مشخصی گردو به عنوان سرمایه بازی در اختیار دارد‌. وی اظهار می‌کند: در ابتدا در یک زمین مسطح دایره کوچکی به شعاع تقریبی یک متر رسم می‌شود و هر نفر از بازیکنان یک یا چند گردو در مرکز این دایره بر روی کمی خاک می‌نشاند و سپس یک خط نشانه به فاصله چند متر که قراردادی است، کشیده می‌شود و بازیکنان باید از پشت این خط بر اساس قرعه هدف‌گیری کنند. یک شهروند بیرجندی می‌افزاید: بازیکنان به طور معمول یک یا چند گردو را برای نشانه‌گیری انتخاب می‌کنند که به این گردوها گردوی (تیره) می‌گویند‌، گردوی تیره کمی بزرگتر و سنگین تر از بقیه گردوها است و برای نشانه‌گیری مناسب می‌باشد. چاجی می‌گوید: تقلب در گردوبازی فقط از طریق گردوهای تیره انجام می‌شود و‌ به این روش است که گردوهای تیره خود را از موم یا قیر پر و آن‌ها را ماهرانه می‌چسباندند (با این عمل گردوهای تیره سنگین می‌شود و کار برای هدف‌گیری راحت‌تر انجام می‌شود‌) که بهتر است قبل از آغاز بازی گردوهای تیره بازدید شوند. وی یادآوری می‌کند: اگر بازیکنان در هر نوبت نشانه‌گیری موفق شوند، با گردوهای تیره خود به گردوهایی که در وسط دایره قرار گرفته‌اند‌، هدف‌گیری‌ و آنها را از دایره بیرون کنند، برنده بازی هستند. چاجی ادامه می‌دهد: حداقل تعداد گردوی لازم برای انجام بازی 2 تا 6 عدد است، گاهی وقت‌ها می‌شود یک نفر با 2 گردو می‌آید و با کلی گردو بر‌می‌گردد و گاهی هم بر عکس. چاجی هدف از برگزاری این بازی‌ها را احیاء و یادآوری سنت‌های فراموش شده ملی در مراسم شکرگزاری از برداشت محصول دانست و اذعان داشت: امروزه به دلایل مختلف این بازی‌ها یا برگزار نمی‌شود یا انجام آن خیلی کم رنگ شده است که باید دوستداران و علاقمندان این آئین و فرهنگ بومی و محلی برای آشنایی نسل امروز و حفظ آن،‌ این‌گونه ورزش‌ها را به صورت نمادین در جشنواره‌های فرهنگی مذهبی برگزار کنند. وی می‌افزاید: کودکی ما با این بازی‌ها سپری شده است و این در حالی‌است که امروز بیشتر نوجوانان به دلیل بی‌تحرکی و عدم آشنایی با فرهنگ و آئین بومی و محلی خود، ساعت‌های طولانی پشت کامپیوتر می‌نشینند و بازی‌های نه چندان هماهنگ با فرهنگ ایرانی را به بازی‌های محلی ترجیح می‌دهند و شاید برایشان غیر قابل تصور باشد که پدرها و مادرهایشان چطور روزی بدون هیچ کدام از این بازی‌های مجازی، کودکی‌شان را گذرانده‌اند. از یاد بردن بعضی بازی‌های محلی‌، به معنای فراموشی فرهنگ و تمدن است و احیای بازی‌های بومی و محلی می‌تواند گامی اساسی در نهادینه‌کردن آداب و رسوم سنتی باشد که قدمتی دیرینه دارند.