آقای افتخاری باد از کدام سمت می‌وزد؟

زمانی بود که هنرمندان باید خود را از سیاست بازی‌های سیاست پیشگان دور نگه می‌داشتند و به اصطلاح دامن پاک هنر به سیاست نمی‌آلودند اما اینک با مشاهده حرکات سیاستمدارانه بعضی از هنرمندان و ورزشکاران ظاهراً باید به سیاستمداران هشدار داد که مراقب باشند در دامن سیاست‌بازی‌های این افراد نیفتند. به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی بیرجند رسا به نقل ازافکار نیوز؛ هنگامی که در سال ۸۸ علیرضا افتخاری محمود احمدی‌نژاد را در آغوش گرفت و چنان محکم فشرد که آه از نهاد رییس جمهور برآمد کسی تصورش را هم نمی‌کرد که دختر همین هنرمند در زمان غروب دولت احمدی‌نژاد پیغام بدهد که در آن روز پدرم در وضعیتی ناگزیر گرفتار آمده بوده و درواقع از او سوء استفاده شده! دختر علیرضا افتخاری پس از ۸ سال همکاری صمیمانه استاد! با رییس جمهور وقت و هنگامی که دیگر مسجل شده بود دوران احمدی‌نژاد به پایان رسیده در نامه‌ای به عزت الله انتظامی نوشت: «استاد؛ پدر من – علیرضا افتخاری – هم فریب این بازی‌ها را خورد و ندانسته در مراسمی شرکت کرد که از پیش طراحی شده بود. زمانی پدرم متوجه شد که دیگر دیر شده بود... پدر من از سر سادگی نتوانست دفاعیه‌ای بنویسید. اصلا مگر می‌شد که از خود دفاع کند؛ وقتی که همه شروع به هجمه کرده بودند و ما تنها بودیم. مردم عزیر ما حالا بهتر می‌دانند چهار سال پیش شرکت پدرم در مراسم شهدای خبرنگار و رویارویی با آن مرد سیاسی! از قبل طراحی شده بود.» همه این‌ها در حالی است که در‌‌ همان روزهای اوج احمدی‌نژاد علیرضا افتخاری پس از شرکت در مراسم روز خبرنگار و در آغوش کشیدن رییس جمهور از اقدام خود قاطعانه دفاع کرد چرا که هنوز رییس جمهور روزهای زیادی را باید در پاستور سپری می‌کرد لاجرم جانب احتیاط را باید نگاه داشت آن روز‌ها احمدی‌نژاد آن مرد سیاسی نبود رییس جمهور ملت ایران بود و از همین رو افتخاری در پاسخ به منتقدانش نوشت: «هر کس هر نیتی می‌خواهد داشته باشد، داشته باشد. من وقتی با رییس جمهورمان رو به رو می‌شوم، باید چه واکنشی نشان دهم، باید احترام بگذارم. ادبم را به جا بیاورم. من که دنبال سیاست نیستم... یک‌سری می‌گویند نباید این کار را می‌کردی. آن‌ها نمی‌فه‌مند. من این را روی حساب این می‌گذارم که خیلی‌ها داغ‌اند و نمی‌دانند. وقتی من در همایش صدا و سیما دعوت دارم و روز خبرنگار است، باید ادب به جا بیاورم و از شخص اول که آنجا نشسته تا هزارمین نفر باید به همه عرض ادب کرد.» به هر حال دوران ریاست جمهوری احمدی‌نژاد به پایان رسید و علیرضا افتخاری که اتفاقاً به گفته خودش اصلاً اهل سیاست نیست! باید به طریقی دل دولتمردان جدید را هم به دست می‌آورد چرا که خود به خوبی می‌دانست تنها با نوشتن یک نامه از سوی دخترش به عزت الله انتظامی و یک نامه عجیب از سوی خودش به محمدرضا شجریان «بیا همایون هم باشیم!» نمی‌توان به این راحتی‌ها از گذشته جدا شد و به آینده پیوست از همین رو خبر دیگری درباره این هنرمند به دور از سیاست منتشر شد که تعجب همگان را برانگیخت. علیرضا افتخاری قطعه تازه‌اش با نام «گل نسرین» را به نسرین ستوده زندانی امنیتی که چند هفته گذشته با عفو آزاد شد تقدیم کرده است! افتخاری که چرخش ۱۸۰ درجه ای‌اش حتی تحلیلگران سیاسی را هم متحیر کرده درباره این خبر به روزنامه بهار گفته است: «من نمی‌خواهم در این‌باره حرفی بزنم، ‌شاید خودنمایی به نظر بیاید؛ اما به‌هرحال انگیزه‌ای که من از اجرای این قطعه داشته‌ام در خود آن مستتر است. فکر کردم که خواندن این قطعه می‌تواند به روحیه ایشان کمک بسیاری کند. از آن طرف بر این اعتقادم که هنرمندان باید در مسائل اجتماعی شرکت کرده و واکنش مناسبی داشته باشند؛ اما بهتر است که این واکنش از روی عطوفت و مودت و مهربانی باشد.» و در کمال تعجب و عصبانیت کسانی که ساده دلانه افتخاری را تا دیروز از خود می‌دانستند ادامه داده: «دلم نمی‌خواهد چندان درباره این قطعه صحبت کنم، چون این کار را از عمق وجودم برای زنی خوانده‌ام که روحیه‌اش را در این سال‌ها ستوده‌ام.» البته این چرخش تنها در موضع گیری‌های سیاسی وی دیده نمی‌شود، افتخاری که با خوانندگی در آلبوم رازو نیاز به آهنگسازی حسین علیزاده به شهرت رسید پس از آنکه دریافت موسیقی سنتی ایرانی چندان هم درآمد زا نیست در اقدامی نادر روی به موسیقی پاپ آورد و از این لحاظ نیز شاید یکی از شگفت انگیز‌ترین هنرمندان این سرزمین باشد. چرا که خوانندگان موسیقی سنتی (ملی ایران) و یا خوانندگان موسیقی پاپ ممکن است به عنوان یک تجربه و یا اثری تلفیقی دست به چنین اقداماتی هم بزنند اما علیرضا افتخاری شاید تنها خواننده‌ای بود که وقتی دید موسیقی پاپ بیشتر از سنتی می‌فروشد و به اصطلاح بازارش گرم‌تر است کلاً ترک عادت کرد و صنف قدیم خود را به یاران جدید فروخت و شد خواننده پاپ! که البته هر چه خواند کمتر مورد استقبال قرار گرفت و این اواخر هم کارش به جایی رسید که به عنوان خواننده مجالس سازمان‌ها و نهادهای دولتی و خصوصی هنرآفرینی کند! اینجاست که باید از جناب افتخاری پرسید باد از کدام سمت می‌وزد؟