دوستان روحانی که این روزها از وی راضی نیستند

هرچند رئیس دولت یازدهم بر این باور است که در پنجاه روز گذشته از عمر دولتش به اندازه پانصد روز در سیاست خارجی گام برداشته، از سوی دیگر، سرعت کمتر تحولات در برخی مسائل داخلی و پیش‌بینی از آینده دولت، باعث شده نشانه‌هایی از انتقادات داخلی از سوی عده‌ای دیده شود که در جرگه دوستان روحانی قرار دارند و یا مایل به گنجاندن خود در این فهرست هستند. به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی بیرجند رسا به نقل از«تابناک»، هرچند در روزهای آغازین پس از پیروزی روحانی، اصلاح‌طلبان به تلاش برخی اصولگرایان برای مصادره روحانی معترض بودند، روند تحولات بعدی نشان داد که نه روحانی مایل است چندان خود را در مقابل اصولگرایان تعریف کند و نه اصلاح‌طلبان به گونه‌ای رفتار کردند که همه خوب و بد روحانی را با هم بپذیرند. شاید انتخابات مجلس دهم فرصتی باشد که بازآرایی جدید صحنه سیاسی ایران شکل گیرد و معلوم شود اصولگرایان و اصلاح‌طلبان چه نیازی به روحانی داشته و چه اختلافاتی با وی دارند و یا آن که چه کسانی حاضر خواهند شد، زیر علم جدید اعتدال‌گرایی سینه بزنند. تا رسیدن به آن روز، بخشی از هواداران واقعی و غیرواقعی روحانی از هم‌اکنون نسبت به وی انتقاداتی دارند. نخستین بخش از این منتقدان، کسانی هستند که از رویکردهای مطبوعاتی و رسانه‌ای دولت راضی نیستند. آن‌ها، غالبا خواستار این هستند که دولت همه سرمایه‌های رسانه‌ای خود را ‌هماهنگ کند و در راستای آنچه ‌از نظر آن‌ها مهم فرض می‌شود، قرار دهد. دولت نهم و دهم با وجود شدت حمایت‌های رسانه‌ای شدید در مقاطعی، در استفاده مناسب از رسانه‌ها ناکام بود. دولت یازدهم باید چنین ضعفی را رفع کند ولی خفه کردن هر کسی که خارج از دولت و هواداران آن قرار دارد ‌یا آن که از دولت روحانی انتقادی دارد؛ هدف بخشی از این منتقدین است که گویا هنوز دولت روحانی تمایلی به همراهی با هدف آن‌ها ندارد. دومین دسته منتقدین دولت، آنهایی هستند که از سرعت تغییر مدیران میانی در دولت روحانی راضی نیستند. آنچه به تازگی درباره‌ استانداری‌ها بروز کرد و انتقاداتی که از کندی تغییر استاندار‌ها انجام شد، برجسته شدن روندی بود که دسته‌ای از مطبوعات از مدت‌ها پیش به دنبال آن بودند. از سوی دیگر، تجربه دولت‌های پیشین نشان می‌دهد که احتمالا دولت روحانی پس از گذشت دوره‌ای به مدیریت جدی‌تر رقابت‌های درونی نیاز خواهد داشت. دولت روحانی که رئیس آن کلمه «فراجناحی» را بسیار دوست دارد، از افرادی با خاستگاه‌های سیاسی متفاوت تشکیل شده ‌که شاید به تدریج نمایان‌تر شود. راست سنتی، توسعه‌گرا‌ها، اصلاح‌طلبان و تکنوکرات‌هایی با سوابق و ایده‌های متفاوت در دولت یازدهم همکار شده‌اند ولی رقابت سیاسی همیشه ادامه خواهد یافت. هم‌اکنون بخشی از خبرهایی که این روز‌ها در رسانه‌ها مطرح می‌شود، رنگ و بوی همین رقابت‌ها را دارد و پذیرش این که راست سنتی حوزوی و توسعه‌گراهای تحصیل‌کرده غرب همیشه با هم بمانند، چندان منطقی نیست. شاید به همین علت است که رسانه‌های نزدیک به یک گروه از آینده تأثیرگذاری حلقه‌ای دیگر در دولت روحانی، ابراز نگرانی می‌کنند.