زائری که در حج توقف می‌کند تاجر است/مسیر بندگی از عرفه می‌گذرد

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی بیرجند رسا به نقل از شبستان، شاید سالک الی الله اگر بدنبال بهترین زمان و مکان برای طی طریقت و کسب معرفت باشد، زمان و مکانی بهتر از عرفه و دعای این روز نتواند در طی طریق خود بجوید و پیدا کند، جایی که شعار را می توان به شعور تبدیل کرد و به ریسمان معرفت چنگ زد. در این خصوص بخش دوم و پایانی گفتگو با حجت‌الاسلام والمسلمین سیدصمصام الدین قوامی، مدیر بنیاد فقهی مدیریت اسلامی در ذیل می آید:   مهمترین پیام و نتیجه اعمال روز عرفه چیست؟ این دعا شعری موزون و خوش مضمونی است برای شهادت. انسان وقتی به حج می آید می بیند چیزی ندارد لباسی که بر تن می کند مانند پیراهنی است که وقتی به دنیا آمد او را قنداق می کردند یا زمانی که از دنیا می رود کفن بر او می پوشانند، همان طور که در این دو حالت فرد هیچ قدرتی از خود ندارد و دیگران او را حرکت می دهند، حاجی در حج هم باید با پوشیدن لباس سفید احرام خود را به دست مولا بسپارد و بداند که هیچ چیزی نیست و با فدا شدن و قربانی کردن نفس خود چیزی می شود. امام حسین (ع) در هشتم ذی الحجه عمره مفرده انجام می دهد و به سمت کربلا می رود البته این کار بعد شرعی هم داشت، امام می خواستند خونشان در خانه خدا نریزد. لذا کربلا بوی کعبه می دهد و آنجا هم طواف دارد. چون حسین (ع) حج را گامی به سمت شهادت قرار داد. بنابراین امام حسین(ع) به همه یاد داد می دهد اگر آمدید مهیمانی خدا، خوب بهره ببرید و شارژ شوید تا بتوانید جهاد انجام دهید. بنابراین حج که نتیجه آن جهاد است، حرکتی است جوهری و گوهری. حج اردوگاهی است که حاجی دل کندن از تعلقات مادی و دنیوی ر ا تمرین می کند. ورزشکاران وقتی می خواهند در مسابقات کشوری و جهانی شرکت کنند اول به اردو می روند و تمرین می کنند بعد در معرکه حاضر می شوند و با پیروزی مدال را از آنِ خود می کنند. حج اردویی است برای فردی که می خواهد مدال شهادت از خدا بگیرد. حاجی در این اردوگاه از سوی خدا پذیرایی می شود دست از تجملات برمی دارد و سر می تراشد و قربانی می کند. بنابراین برخی اعمالی که در حج است در کربلا هم مشاهده می شود. اینکه قربانی می دهد و آنجا هم؛ اینجا بین صفا و مروه هروله می کند و آنجا حضرت زینب (س) بین مقتل و مهمل و کجاوه؛ لذا کربلا و مکه بسیار شبیه هم هستند و نسخه برابر اصل است. حج اردوگاه است برای عملیات بزرگ کربلا و کسی که حج برود اما جهاد نکند مانند فردی است که وضو می گیرد و نماز نمی خواند. ما مسلمانان دو قبله داریم، خانه کعبه و بیت المقدس. این دست وهابی ها و سلفی هاست و آن دست اسراییلی ها. امروز زمان به کام دشمن است و ما باید این دو قبله را نجات دهیم. اگر دشمن میانه خوبی با ما ندارد چون فهمیده ما به حج اکتفا نمی کنیم و با حج، جهاد را بجا می آوریم؛ علت آن هم همین دعای عرفه و مضامین آن است که معرفت به ما می دهد. آنها این موضوع را فهمیده اند و این دو قبله را تسخیر کرده اند. پیوند میان عرفه و عاشورا چطور در حج تداعی می شود؟ حاجی از کودکی نماز کنار با روزه، خمس را با زکات و حج را با جهاد آموخته است. اینها با هم هستند و از یکدیگر جدا نمی شوند. ذی الحجه هم به محرم چسبیده است و می خواهند به ما بگویند شما که به مهمانی خدا آمده اید، در این اردوگاهی که در آن توقف کرده اید، با شیطان مبارزه می کنید؛ حج مبارزه با شیطان نفس است؛ جهاد مبارزه با شیطان بزرگ است و حج جهاد اکبر است؛ آنجا جهاد اصغر است و اینجا جهاد اکبر. جهاد اکبر مقدمه جهاد اصغر است و تا این مساله را هضم نکنیم نمی توانیم جان در راه خدا دهیم. درست است که حج به نام حج ابراهیمی شناخته می شود اما حج حسینی در آن بیشتر تجلی و ظهور دارد. آنجا اسماعیل فدا می شود و اینجا علی اکبر و علی اصغر علیهماالسلام. ابراهیم(ع) در یک سرزمین حضور پیدا می کند و مبارزه می کند، حسین(ع) در دو سرزمین کربلا و مکه. ابراهیم (ع) گوسفند قربانی می کند و حسین (ع) فرزند را. اسماعیل در آزمایش الهی سالم ماند و علی اکبر (ع) تکه تکه شد و علی اصغر (ع) گلویش دریده. بنابراین حج مقدمه جهاد است. مبارزه با آمریکا و اسراییل و قدرت های شیطانی را باید در همین جا تقویت کرد. اگر اینجا یک سنگ می زنند و بر شیطان مرگ می گویند باید همراه با آن مرگ بر آمریکا شیطان بزرگ هم فراموش نشود. توقف در حج خوب نیست آنهایی که حج می روند و به جهاد نگاه و توجه نمی کنند، حجشان ناقص است؛ این حج مانند انگشتر بی نگین است. گوسفند قربانی کردن یعنی خود را هم قربانی کردن. زائری که در حج توقف می کند حاجی نیست تاجر است. حج مقدمه جهاد است و رسیدن به این مقصود و فهم، جز با دعای عرفه ممکن نیست. چه ارتباطی میان حج و تقویت ارتباط با مساله امامت وجود دارد؟ بین این عاشورا (دهم ذی حجه) تا آن عاشورا (دهم محرم) غدیر و هل أتی است؛ این نشان می دهد بین حج و جهاد، مساله ولایت است، بین حج و کربلا غدیر خم است، بدون ولایت و رهبری و حکومت انسان نمی تواند حج و جهاد درست و صحیحی داشته باشد. این دو با امام اتم و اکمل می شود. روایت داریم بالامام تمام الحج. اگر که کسی به مکه بیاید مدینه نرود، حجش ناقص است. در گذشته معمولا مدینه فراموش می شد چرا که حج را منحصر در خانه کعبه می کردند. اگر این اتفاق تداوم داشت، مساله امامت بتدریج فراموش می شد. بنابراین امروز مدینه هم جزو حج شده، البته جزو اعمال حج نیست اما به دلیل وجود چهار امام معصوم (ع)، قداست دارد و آنجا مدینه فاضله است. از سوی دیگر توحید بدون امامت معنا ندارد. شعار حج و روح آن توحید است و بدون امام این توحید تاثیری ندارد.امام تجسم اسلام است و حج تجسم حرکت. با امام به کربلا می توان رفت و دل و جان را قربانی کرد. حاجی زیاد است و مجاهد کم؛ لذا در سال 61 هجری مشاهده می کنیم در حج آن قدر جمعیت است که دیگر جای خالی نمی ماند اما در کربلا هفتاد نفر همراه امام هستند. پیوند حج و امامت در روز عرفه است. ما سه سرزمین مقدس داریم مکه، غدیر و کربلا؛ این سه سرزمین ما را مفتخر کرده است و غدیر نماد حکومت و امامت است و کربلا نماد جهاد و فداکاری و حج نماد تعبد و اعتقاد. اینها در طول هم قرار می گیرند و ما باید سیر آفاقی خود را در این مثلث طی کنیم. امروز جمهوری اسلامی ایران در حال عبور از پیچی است که آمریکا را در آن به ذلت نشانده است. دیدن صحنه ای که آمریکا در حال ذبح و ذوب شدن است، نشان می دهد همان سنگ هایی که با آن شیطان بزرگ را رمی کردیم، کارساز شده است. امروز دولت آمریکا ضعیف و بدهکار شده، در سوریه توقف کرده و حرکت حاجی در منی و عرفات و مشعر و غدیر و کربلا که با شعور همراه است، این فرآیند را به بار نشانده است. بنابراین این حرکت پیروزی است که نتیجه همراه شدن و پیوند با امامت آن را به همراه داشته است؛ امامتی که اگر در حج به آن توجه نشود، حج نیمه تمام می ماند.