کسر امتیاز بهترین پاسخ به بداخلاقی در فوتبال/ دایی خودش را فراموش می‌کند!

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی بیرجند رسا به نقل از مهر، کسر امتیاز از تیم هایی که تماشاگران خاطی دارند بی تردید درست‌ترین گزینه پیش روی مسئولان فدراسیون فوتبال نیست اما باید دید آیا گزینه‌های بهتر در فوتبال ایران که آشکارا در فساد غوطه ور است، کارکرد دارد یا خیر. طرح کسر امتیاز از تیم‌های لیگ برتری برای سامان بخشیدن به وضعیت تماشاگران اگر نتوان گفت طرحی ایده‌آل اما بی تردید طرحی موثر خواهد بود. اما کسر امتیاز زمانی قابل دفاع خواهد بود که ناظران داوری گزارش صحیحی از تمامی سکوها ارائه کنند و تمامی تیم‌های خاطی جریمه شوند. ورزشگاه‌های فوتبال ایران دیرزمانی است که محلی برای ارائه بدترین دشنام‌ها و هتک حرمت‌ها شده تا آنجا که در بسیاری موارد گزارشگر مجبور شده بر تُن صدای خود بیفزاید تا مبادا این صداها به گوش شنوندگان برسد. تردیدی نیست تماشاگر تحت هیچ شرایطی حق اهانت به داور و تیم حریف را ندارد اما ذکر یک نکته ضروری است. فدراسیون اگر می‌خواهد به این روند ادامه دهد باید به وضعیت داوری هم رسیدگی کند. به هر حال تماشاگرانی که عمدتا جوان هم هستند و با توجه به شرایط نابسامان اقتصادی این روزها، به ورزشگاه می روند انتظار دارند دست کم تیمشان با ناداوری مواجه نشود. عملکرد برخی از داوران فوتبال ما به نحوی آزاردهنده بوده که تماشاگر را علیه خود می‌شوراند. اگر تماشاگر و تیم محروم می‌شود، داور هم به فراخور اشتباهی که مرتکب می‌شود باید با محرومیت مواجه شود. فدراسیون باید برای پاکسازی این فوتبال کمر همت ببندد و برخوردهای سختگیرانه‌ای از جمله کسر امتیاز و محروم کردن مربیان قطعا سودمند خواهد بود. سرمربی پرسپولیس در بازی با سپاهان صرفنظر از اشتباه محرز داوری که به ضرر تیمش شد، بیش از اندازه به داور مسابقه حمله کرد. تا آنجا که از همان دقیقه اول به جای اینکه توجه خود را بر بازی با یک یار کمتر متمرکز کند، به مصاحبه و جنجال‌های بعد از بازی فکر کرد. این مربی و همچنین محمد مایلی کهن، سرمربی صبا ، در هفته دوازدهم رقابتهای لیگ برتر آنچنان صحنه‎های زشتی از خود به نمایش گذاشتند که این سوال به ذهن متبادر می‌شود که اساسا ورزش وسیله‌ای برای سلامتی است و یا هدف دیگری را دنبال می کند. در بسیاری از اماکن وزشی به این جمله زیبا برمی‌خوریم که "ورزش هدف نیست، وسیله است." اما گویا اینها فقط دیوارنوشته‌هایی بیش نیستند. چون مربیانی امثال دایی نشان داده اند ورزش برایشان هدف است. این مربی که در حال حاضر سرمربیگری پرطرفدارترین تیم کشور را دارد باید بداند هر حرکتی داخل زمین و هر تنشی از سوی وی به سکوها منتقل می‌شود و در نهایت این پرسپولیس است که از بابت اینگونه رفتارهای حاشیه ای لطمه می‌بیند. کما اینکه یک امتیاز از این تیم کسر شده است. جریمه یک امتیازی تیم تراکتورسازی هم به دلیل هتاکی تماشاگران در بازی با فولاد دست کم این فایده را دارد که همه آنها که به ورزشگاه می‌روند بدانند حقی به جز تشویق تیم خودی ندارند. تماشاگران پرسپولیس در بازی با داماش هم به همین منوال. استقلال، سایپا و داماش پیش از این به دلیل اهانت تماشاگران دچار محرومیت شده اند. اینکه فدراسیون نشان داده در خصوص آرای خود مماشات نمی‌کند خبر بسیار خوبی است منوط به اینکه پیگیر باشد و از نام‌ها هراسی به دل راه ندهد. شاید اینگونه بتوان این اسب سرکش فوتبال را دست کم تا اندازه‌ای مهار کرد. آنقدر که سوار کار خود را با مغز به زمین نکوبد. اما ماجرای علی دایی شاید با سایرین کمی متفاوت باشد. او که در دوران فوتبالش یکی از ماندگارترین چهره های فوتبال ایران بوده، حالا با رفتارها و اظهار نظرهایی که هر روز انجام می دهد، نه تنها بر موقعیت گذشته اش چیزی اضافه نمی کند، بلکه از خود یک چهره همیشه طلبکار و منتقد در همه امور را نشان می دهد. دایی آنچنان که خودش نمی پذیرد فردی در امور فنی مربوط به او دخالت کند، چطور به خودش اجازه م‌یدهد در کار داور دخالت کند. مگر تا به حال فردی در مورد مسائل فنی بر سر علی دایی فریاد زده است که فلان تعویضت اشتباه بود و در انتخاب ترکیب تیمت دچار اشتباه شدی که وی به خودش اجازه می دهد بر سر داور و داور چهارم فریاد بزند و با لحنی نه چندان شایسته بگوید "برو بشین سرجایت". اگر کسی چنین حرفی را به علی دایی بزند، واکنش او چه خواهد بود؟ دایی برخی اوقات فراموش می کند که خودش را جای دیگران بگذارد و معمولا از اتفاقات انتقاد می کند بدون اینکه خود را جای دیگران بگذارد. از سوی دیگر باید از پرسپولیسی ها سوال کرد چرا از رای کمیته انضباطی که اینجا حکم قانون را دارد تمکین نمی کنند و مدام می خواهند با قانون گریزی و تهدید کارها را پیش ببرند. چرا مسئولان باشگاه پرسپولیس که ادعای فرهنگی بودن دارند به جای اینکه به وضعیت سکوها سروسامان دهند، از فحاشی تماشاگرانشان حمایت می‌کنند و کسر یک امتیاز را حق خود نمی‌دانند. پرسپولیسی ها اگر می خواهند واکنشی به رای کمیته انضباطی داشته باشند بروند ابتدا تماشاگران خود را سامان دهند که یک داور و یا بازیکن و مربی حریف را مورد آماج توهین های خود قرار می‌دهند. اگر این رفتار در مورد آنها صورت گیرد، آیا بازهم به رای کمیته انضباطی در مورد خاطیان انتقاد وارد می کنند؟