ملعون است کسی که نماز خود را به تاخیر بیندازد

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی بیرجند رسا به نقل از شبستان, احادیثی که از معصومین(ع) به ما رسیده است، در یک تقسیم بندی به دو دسته مشافهه ای (احادیثی که از طریق گفت و شنود افراد با امام به ما رسیده) و مکاتبه ای (احادیثی که از طریق دست نوشته امام یا سؤال و جواب کتبی افراد با امام به ما رسیده) تقسیم می شوند. به پاسخ های کتبی امام به سؤالاتی که از ایشان شده است، توقیع گفته می شود. بنایراین توقیعات ازجمله احادیث مکاتبه ای هستند و کیفیت اطمینان از آنها که آیا از امام زمان(عج) رسیده است یا نه؟ عینا همانند کیفیت اطمینان به احادیثی است که از سایر ائمه(ع) به ما رسیده است. در این فرصت با کارشناسی پژوهشگران حوزه مهدویت به بررسی و تحلیل توقیع وارد شده از ناحیه مقدس امام عصر(عج) می پردازیم. حجت الاسلام جواد جعفری، عضو هیأت علمی و معاون پژوهش مؤسسه آینده روشن(پژوهشکده مهدویت) در تفسیر حدیثی از کتاب "غیبت" شیخ طوسی که از محضر مبارک امام عصر(عج) صادر شده است بیان می کند: شیخ طوسی این حدیث را در کتاب "غیبت" خود از مرحوم کلینی که صاحب کتاب اصول کافی است نقل می کند، و ایشون با چند واسطه از فردی به نام زهری بیان می کند. زهری می گوید من به دنبال یافتن امام بودم و بسیار اشتیاق دیدار امام عصر(ع) را داشتم و در این راه نیز پول زیادی از طریق سفر رفتن و به حج رفتن هزینه می کردم و مشتاق به دیدار امام بودم تا اینکه با مرحوم عمری، نایب خاص حضرت آشنا شدم و مدتی به ایشون خدمت کردم. بعد از مدتی با هم صمیمی شده و رفاقتی با هم پیدا کردیم یک روز از ایشان در مورد امام پرسیدم و گفتم آیا راهی است که بتوانم امام را ببینم، ایشان فرمودند که در دوران غیبت جایز نیست کسی امام را ببیند و من هم با همین یک جمله قبول کردم. مرحوم عمری وقتی دیدند که من این حرف را گوش کردم، فردا صبح قراری را برای من گذاشتند، من هم صبح زود سر قرار رفتم، مرحوم عمری را دیدم که به طرف من می آیند و جوانی به همراه اوست که بسیار زیبارو هستند و بوی خوشی داشتند، همچنین لباس و سر و وضعش شبیه تجار بود حتی همیانی داشت همانطور که تجار همیان دارند. من نزدیک عمری رفتم و او اشاره کرد که ایشون همان کسی هستند که به دنبالش بودی و اگر سوالی داری از او بپرس، من هم رفتم و سوالاتی که در ذهنم بود را پرسیدم و همین طور که راه می رفتیم به در خانه ای رسیدیم و امام خواستند که وارد خانه شوند. در این خانه خیلی ساده بود و جلب توجه نمی کرد، عمری به من گفت اگر سوالی داری بپرس چون وقتی امام وارد خانه شوند حق ورود به خانه را نداری بنابراین من دوباره به خدمت امام رسیدم تا سوالی بپرسم ولی امام دیگر صدای مرا نشنید و وارد خانه شدند. فقط این جمله را گفتند و آخرین جمله ای که امام زمان فرمودند این بود: "ملعون و دور از رحمت خداست کسی که نماز عشا را به اندازه ای به تاخیر بیندازد تا جایی که ستاره ها به طور کامل دیده شوند. منظور امام از نماز عشاء نماز مغرب و اول وقت است و آسمان هنوز روشن می باشد که اگر تاخیر شود و آسمان کاملا تاریک و سیاه شود. این آدم از رحمت خدا به دور است. امام زمان(ع) دوباره ادامه می دهند مورد لعن است کسی که نماز صبح خود را آنقدر به تاخیر بیندازد که ستاره ها دیگر دیده نشوند و به حدی هوا روشن شود که ستاره ای در آسمان نباشد. پیامی که در این حدیث است تاکید امام زمان را به نماز اول وقت نشان می دهد که اگر می خواهی مورد رحمت خدا قرار بگیری باید نمازت را اول وقت بخوانی.