سفر زودهنگام نیکوکاران به آخرت؛ واقعیت یا خیال!

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی بیرجند رسا به نقل از شبستان: بارها در میان سخنان روزمره خود و با دیدن مرگ جوانی شنیده ایم که خدا بندگان خوب خود را چه زود از دنیا می برد! یا اینکه می گویند دست روزگار گلچین است و آدم های خوب را زودتر رهسپار سفر مرگ می کند! مسائلی از این دست زمینه ای را فراهم آورد تا با با حجت الاسلام سیدمحمد سادات منصوری، رییس مرکز پاسخگویی به سوالات و شبهات دینی به گفتگو بنشینیم که در ذیل می آید: چرا افراد نیک و صالح خود را زودتر از سایر بندگان رخت از دنیا بر می بندند و عمر آنها کوتاه است؛ به عبارت دیگر چرا خداوند بندگان خوب خود را گلچین می کند و عمر آنها به کمال نمی رسد؟ این بیان سخنی است که ریشه و منشا علمی ندارد و از کجا این حرف ثابت شده و مطابق کدام آمار می توان به این حرف استناد کرد؟ چطور می توان گفت عمر آدم های خوب کوتاه است در صورتی که عمر حضرت نوح (ع) بیش از هزار سال بود! آیا ایشان بنده بدی برای خدا که بود که سالیان سال عمر کرد و سپس به دیار باقی شتافت؟! یا افرادی همچون آیت الله بهجت و امام (ره) که در سنین بالا رحلت کردند، بندگان صالحی نبودند؟! یا افرادی که در اثر استعمال مواد مخدر و افراط در مشروبات الکلی و شیشه و ... در جوانی از دنیا می روند، افراد خوبی هستند که خدا آنها را گلچین کرده است؟ به نظر می رسد این گفته ها که در میان عوام به وفور شنیده می شود، پایه علمی و شرعی ندارد. از طرفی آنچه که در میان مردم بارها دیده شده این است که وقتی فردی از دنیا می رود، اگر چه تا مدتی پیش در به چشم دیگران او فردی مطلوب نبود اما به محض رخت بر بستن از دنیا و فوت، به چشم همه همان آدم، فردی نیک می شود و شروع می کنند به برشمردن صفت های خوب و شایسته او و احتمالا هم می گویند عجب آدم خوبی بود! خدا بنده های خوب خود را گلچین می کند! از سوی دیگر بر فرض اینکه این سخن ثابت شود، ملاک خوبی و بدی چیست؟ آیا فردی که همه عمر خود را خلوت گزیده و بدون علم و دانش به عبادت مشغول شده فردی نیک است یا بنده ای که سالیان طولانی به خدمت بندگان خدا مشغول بوده و با تالیف کتاب و تدریس به جامعه علمی خدمت کرده است؟ چه کسی می تواند معیار خوبی و بدی را تشخیص دهد؟ بنابراین باید گفت ملاک و معیار خوبی و بدی بدست خداس یکتا و امری درونی است. در این دوره شاهد مرگ زود هنگام افراد یا به اصطلاح جوان مرگ شدن انسان ها هستیم و شنیده می شود که دلیل این امر ازدیاد گناه و شیوع آن در جامعه است، با این بیان موافق هستید؟ ببینید در این که گناهان عامل ریزش مصایب و مشکلات و بلا هستند، حرفی نیست چرا که در دین اسلام به این امر اشاره شده است. اما نمی توان گفت گناه تنها ارتباط دختر و پسر است همین موجب جوان مرگی افراد می شود - هر چند بالا رفتن سن ازدواج و تجرد خود عاملی برای افزایش گناه و انحراف های جنسی شده که نمی توان با فشار و زور هم جلوی آن را گرفت و باید تدابیری اندیشید که این معضل رفع شود، سن ازدواج وقتی بالای 30 سال رسیده، این 15 سال فاصله چطور می خواهد جبران شود؟ و افراد به صورت شرعی به نیازهای خود پاسخ دهند؟ - البته من با این سخن موافق نیستم که امروز مرگ جوان ها بیشتر شده و اتفاقا خلاف آن از جامعه آماری شنیده شده و متوسط امید به زندگی در کشور ایران افزایش یافته است. اما مرگ جوان ها به این دلیل که رقت انگیز و دردآور و سخت است، بیشتر به چشم می آید و افراد را حساس تر می کند و برای همین شایع می شود که جوان مرگی در جامعه زیاد شده است. از سوی دیگر همان طور که اشاره شد، گناه، تنها رابطه دختر و پسر نیست و طبق روایات آنچه که عرش خدا را می لرزاند ظلم و آزردن یتیم است. متاسفانه ما تصور خود درباره گناه را به یک جهت محدود کرده ایم و از بسیاری گناهان که سبب نزول نقمت و بلا به جامعه می شود، غفلت کرده ایم. بنابراین دو مساله باید در اینجا مورد توجه قرار گیرد: نخست آنکه گناه در جامعه امروز فراوان است اما منحصر به یکی دو مورد نیست؛ امروز شاهدیم به راحتی آبروی افراد در رسانه ها از بین می رود، حق به حق دار نمی رسد و این عرش خدا را به لرزه درمی آورد و دوم اینکه وقتی گناه زیاد شد برکت از زندگی ها می رود، نزول باران کاهش می یابد و بجایش نزول مصیبت افزایش پیدا می کند.